مقدمه: انسداد در ابتدای شریان کاروتید داخلی شایع ترین علت حوادث عروقی مغز است. در صورت انتخاب صحیح بیماران، می توان اندآرترکتومی شریان کاروتید را با در نظر گرفتن عوارض و مرگ و میر قابل قبول برای پیشگیری از عوارض عروقی مغز بکار برد. با توجه به وابستگی این عوارض به امکانات و تجربه در بخش جراحی، باید این بخش ها از نظر صلاحیت و میزان عوارض مرتبط با انجام این نوع عمل ارزیابی شوند.هدف: بررسی عوارض و مرگ و میر پس از اندآرترکتومی شریان کاروتید در بیماران دچار تنگی کاروتید در بخش جراحی بیمارستان رازی رشت از اول مهرماه 1385 تا پایان سال1388 .مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 51 بیمار تحت عمل جراحی اندآرترکتومی شریان کاروتید مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان رازی رشت مورد بررسی قرار گرفتند. افراد پس از ترخیص تا یک ماه بعد مورد پیگیری قرار گرفته، عوارض و مرگ و میر پس از اندآرترکتومی کاروتید بیماران در مدت بستری و تا یک ماه پس از آن ثبت گردید.نتایج: میانگین سنی بیماران 66.69 با انحراف معیار 10.33 بود. 35 نفر مرد و 16 نفر زن بودند. در 25 بیمار کاروتید چپ و در 26 بیمار کاروتید راست مورد عمل قرار گرفت. مرگ و میر 1 مورد(%1.96) ، عارضه در بیماران بدون علامت یک مورد(%1.96) ، عارضه در بیماران با Transient Ischemic Attack یک مورد و در بیماران دچار Cerebro Vascular Accident صفر بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده میزان مرگ و میر پس از جراحی اندآرترکتومی کاروتید در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گیلان در مقایسه با NASCET قابل قبول است. برای ارزیابی کیفیت جراحی این مراکز نتایج جراحی باید تحلیل و ثبت شود.

مقدمه: امروزه سونوگرافی داپلکس (Duplex) برای غربال گری و ارزیابی قبل از جراحی شرایین کاروتید در خیلی از مراکز به طور کامل جایگزین آنژیوگرافی کاروتید شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات اندکس مقاومتی(Resistivity Index-RI)  در شرایین کاروتید مشترک در بیماران با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی می باشد.روش ها: تعداد 16 بیمار با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی در مدت 12 ماه با سونوگرافی داپلکس تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: متوسط سن بیماران 67/7±37/73 سال بود،RI  در شریان کاروتید مشترک در سمت دارای تنگی 03/0±85/0 و در سمت مقابل 04/0±74/0 بود (p<0.05). اختلاف معنی داری از نظر سرعت ها در دو طرف وجود نداشت.در بیماران با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی، گشادی جبرانی عروق مغزی همان طرف رخ می دهد؛ این امر به قدری قابل ملاحظه است که باعث کاهش معنی داری RI در شریان کاروتید مشترک طرف مقابل می شود.

سابقه و هدف: درمان توصیه شده جهت بیماران دچار تنگی کاروتید قابل توجه، آندارترکتومی کاروتید از طریق جراحی می باشد و نسبت به درمان دارویی در جلوگیری از سکته مغزی موثرتر می باشد. هدف از این تحقیق بررسی عوارض و مرگ و میر پس از آندارترکتومی شریان کاروتید در بیماران دچار تنگی کاروتید می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 138 بیمارکه در طول سال های 1387 تا 1391 تحت عمل جراحی آندارترکتومی شریان کاروتید قرار گرفته بودند، انجام شد. جنس، سن، درصد و جهت تنگی، علت عمل و عوارض حین و بعداز عمل و هم چنین میزان مرگ و میر بیماران جمع آوری و ثبت گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 آنالیز گردید. یافته ها: از 138 بیمار جراحی شده 3 مورد مرگ مشاهده شد که 2 مورد به دلیل کاهش سطح هوشیاری و یک مورد به دلیل ایست قلبی ایجاد شد. همچنین این سه مورد مرگ در بیماران دچار سکته قلبی و دارای تنگی شریان شدید اتفاق افتاد. میزان عوارض نیز 27.5 درصد (38 نفر) بود که 34 مورد مربوط به بیماران دچار تنگی شدید و 4 مورد نیز مربوط به تنگی متوسط بود. هم چنین 72 درصد عوارض در بیمارانی دیده شد که به علت حوادث عروق مغزی بستری شده بودند. هم چنین میزان عوارض و مرگ ومیر در افراد دارای تنگی شدید شریان کاروتید و بیماران دارای سکته مغزی حین بستری نسبت به بیماران دیگر بیش تر بود.استنتاج: نتایج نشان داد که میزان عوارض و مرگ و میر مشاهده شده در این مطالعه در مقایسه با مطالعات دیگر در حد قابل قبولی می باشد.

زمینه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی و بزرگ ترین علت ایجاد ناتوانی در میان افراد میانسال و مسن است، که با مکانیسم تخریب پیشرونده غضروف مفصلی باعث ایجاد درد مزمن و اختلال عملکرد مفاصل درگیر می شود. هنوز علت اصلی این بیماری به درستی شناخته نشده است. طی چندین مطالعه اپیدمیولوژیک در کشور های دیگر ارتباط این بیماری با بیماری های قلبی و عروقی گزارش شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی وضعیت ضخامت کاروتید در زنان با استئوآرتریت دست در مقایسه با افراد هم سن ولی بدون استئوآرتریت بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 256 نفر از زنان میانسال و مسن مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت ولیعصر زنجان که با معاینه مفاصل دست در دو گروه بیماران مبتلا به استئوآرتریت و گروه بدون استئوآرتریت تقسیم شده بودند، با استفاده از سونوی داپلر شریان کاروتید از نظر میزان و شدت آترواسکلروز و وجود یا نبود پلاک آترواسکلروتیک بررسی شدند. نتایج حاصل شده با استفاده از تست های آماری Chi-Square و Independent T-Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتندیافته ها: در این بررسی 256 زن با میانگین سنی 56.79 سال شرکت کرده بودند. 30.8 درصد از زنان مبتلا به استئوآرتریت و 17.5 درصد از زنان سالم پلاک آترواسکلروتیک شریان کاروتید داشتند، که به لحاظ آماری این تفاوت معنی دار بود (0.009=P، OR=2.1). پس از کنترل سن هنوز وجود استئوآرتریت یک ریسک فاکتور برای پلاک کاروتید محسوب می شد. میانگین ضخامت انتیمای شریان کاروتید در بیماران 0.975 میلی متر و در افراد سالم 0.910 میلی متر بود (P<0.0001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه همراهی معنی داری میان بیماری استئو آرتریت و بیماری های آترواسکلروتیک نشان داد. پیشنهاد می گردد در مطالعات بعدی بررسی اثر پیشگیری کنندگی دارو های کاهنده آترواسکلروز بر پیشرفت استئوآرتریت مورد توجه قرارگیرند.

مقدمه: در چند دهه گذشته بررسی های مختلفی در زمینه نقش عفونتها در بروز آترواسکلروز انجام شده است. ما نیز در مطالعه خود تاثیر یکی از این عفونتها یعنی هلیکوباکتر پیلوری را در ایجاد پلاک آترواسکلروتیک مورد ارزیابی قرار می دهیم.روش بررسی: آنتی بادی های ضد هلیکوباکترپیلوری (HP.IgG) در 42 بیمار که دارای پلاک آتروسکلروتیک در حداقل یکی از شریان های کاروتید خارجی یا مشترک چپ یا راست بوده و 82 بیمار فاقد پلاک آترواسکلروتیک در هیچ کدام از شریان های فوق الذکر (که توسط داپلکس اولتراسوند تعیین می شود) سنجیده شد و میزان HP.IgG بیش از 20 مثبت در نظر گرفته شد.نتایج: HP.IgG در %69.5 افراد دارای پلاک و %69 افراد داراری پلاک مثبت گزارش شده که از نظر آماری تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد (P=1.000).میانگین تیتر HP.IgG نیز در افراد بدون پلاک 53.80 و در افراد دارای پلاک 45.36 گزارش شد که همچنان تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد (P=0.438).میانگین تیتر - HP.IgG در افراد دارای پلاک آترواسکلروتیک که پلاکشان تنگی <50% و 50-75% و >75% ایجاد کرده است با هم مقاسه شده و تفاوتی از نظر میانگین تیتر HP.IgG در بین سه گروه دیده نشد (p=0.090).همچنین بررسی های مشابه موارد فوق در گروه زنان و مردان جداگانه انجام شد که در هیچ گروهی ارتباط معنی داری بین HP.IgG و وجود پلاک آترواسکلروتیک یا درصد تنگی ایجاد شده توسط آن بدست نیامد.نتیجه گیری: آنتی بادی HP.IgG پیش بینی کننده ایجاد پلاک آترواسکلروتیک در شریانهای کاروتید مشترک و داخلی اکسترا کرانیال نمی باشد.

سابقه و هدف: در چند دهه گذشته بررسی های مختلفی در زمینه نقش عفونت ها در بروز آترواسکلروز انجام شده است در این مطالعه نیز تاثیر یکی از این عفونت ها یعنی هلیکوباکترپیلور در ایجاد پلاک آترو اسکلروتیک مورد ارزیابی قرار می گیرد.مواد و روش ها: آنتی بادی های ضد هلیکوباکترپیلوری (HP.IgG) در 42 بیمار که دارای پلاک آترو اسکلروتیک در حداقل یکی از شریان های کاروتید خارجی یا مشترک چپ یا راست بوده و 82 بیمار فاقد پلاک آترواسکلروتیک در هیچ کدام از شریان های فوق الذکر )که توسط داپلکس اولتراسوند تعیین می شود( سنجیده شد و میزان HP.IgG بیش از 20 مثبت در نظر گرفته شد.یافته ها: HP.IgG در 69.5% افراد بدون پلاک و 69% افراد دارای پلاک مثبت گزارش شده که از نظر آماری تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت (P=1.000). میانگین تیتر HP.IgG نیز در افراد بدون پلاک 53.80 و در افراد دارای پلاک 45.36 گزارش شد که همچنان تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد (P=0.438). میانگین تیتر HP.IgG در افراد دارای پلاک آترواسکلروتیک که تنگی %50-75 و >%75، %50> ایجاد کرده است با هم مقایسه شد و تفاوتی از نظر میانگین تیتر HP.IgG در بین سه گروه دیده نشد (P=0.090). همچنین بررسی های مشابه موارد فوق در گروه زنان و مردان جداگانه انجام شد که در هیچ گروهی ارتباط معناداری بین HP.IgG و وجود پلاک آترواسکلروتیک یا درصد تنگی ایجاد شده توسط آن بدست نیامد.نتیجه گیری: آنتی بادی HP.IgG پیش بینی کننده ایجاد پلاک آترواسکلروتیک در شریان های کاروتید مشترک و داخلی اکستراکرانیال نمی باشد.

مقدمه: ترومای نافذ به قدام گردن می تواند بدلیل صدمه به شریان کاروتید باعث ایسکمی مغز گردد. ایسکمی می تواند پس از جراحی ترمیمی کاروتید نیز روی دهد. تشخیص زودهنگام و اقدام درمانی مناسب می تواند از عوارض نرولوژیکی دائمی پس از جراحی ترمیمی کاروتید پیشگیری نماید.معرفی بیمار: مرد 30 ساله با ترومای نافذ به قدام گردن ناحیه سوم در یکی از مراکز درمانی تحت عمل جراحی اکسپلور زخم و تعبیه پن رز قرار میگیرد. بیمار بدلیل ادامه خونریزی به مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان منتقل می گردد و عمل جراحی ترمیمی شریان کاروتید خارجی با موفقیت انجام می شود. 4 روز پس از جراحی بیمار بطور ناگهانی دچار ایسکمی مغزی و فلج نیمه راست بدن می گردد. با توجه به یافته MRI و داپلر مبنی بر انسداد شریان کاروتید مشترک و داخلی چپ و علیرغم توصیه پزشکان مشاور به انجام درمان طبی، بیمار تحت عمل جراحی مجدد و ترومبکتومی قرار می گیرد و علایم ایسکمی مغز و پارالیز بهبود می یابد.نتیجه نهایی: در ترومای نافذ به عروق گردن رویکرد جراحی شامل برش مایل گردن، کنترل خونریزی ترمیم کاروتید داخلی، ترمیم یا لیگاتور کاروتید خارجی بر اساس فاکتورهای متعدد و ترمیم ترجیحی ژوگولار داخلی می باشد. رعایت تکنیک جراحی ظریف و دقیق برای ترمیم عروقی همراه با محافظت از سایر ساختمانهای عروقی مجاور به منظور دوری از تروما، کانتیوژن و یا تحت فشار قرار گرفتن عروق با اکارتور هنگام جراحی حائز توجه و اهمیت می باشد. مراقبت دقیق پس از جراحی بصورت معاینه بالینی مکرر روزانه با هدف تشخیص زودهنگام ترومبوز کاروتید داخلی و اقدام سریع تشخیصی و درمانی این عارضه بصورت اکسپلور مجدد مکان جراحی از فاکتورهای کسب نتیجه مطلوب در درمان عوارض صدمه نافذ به کاروتید و ترمیم آن می باشد.

آنوریسم های شریانی عروق محیطی از آن جهت دارای اهمیت هستند که محلی شایع برای تشکیل لخته و آمبولی ناگهانی و انسدادهای پیشرونده و بدون علامت دیستال اندام می باشند. نادرترین و خطرناکترین نوع این آنوریسم ها، متعلق به شریان کاروتید خارج جمجمه ای بوده بطوریکه، آنوریسم شریان کاروتید داخلی سومین علت ضایعات آمبولیک مغزی عروقی را پس از انسداد در اثر ضایعات اولسراتیو- آترواسکلروتیک و آمبولی های قبلی تشکیل می دهد. آنوریسم های فوق الذکر علی الخصوص در مقایسه با انواع داخل جمجمه ای )مغزی) نیز نادرترند. علیرغم نادر بودن، بروز و ثبوت ضایعات مغزی عروقی در دهه های اولیه زندگی بدون علل زمینه ای، آنوریسم های پنهان شریان های کاروتید گردنی را بعنوان اولین احتمال تشخیصی مطرح می سازد. اهمیت و خطر تشکیل لخته در حفره آنوریسم و آمبولی های جبران ناپذیر بحدی است که توده های عمیق زاویه فکی اگرچه جامد، باید بدقت در افراد میانسال و بالاتر بررسی گردند. در این گزارش دو مورد آنوریسم شریان کاروتید داخلی از نوع کیسه ای که دومین نادرترین نوع آنوریسم های خارج جمجمه ای شریان های کاروتید بعد از شریان کاروتید خارجی محسوب می گردند، معرفی می شوند.

1زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایعترین علت ریزش مو می باشد. مطالعات مختلف نتایج متفاوتی از ارتباط بیماری های قلبی عروقی را با آلوپسی آندروژنتیک ذکر کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت اینتیما مدیای شریان کاروتید انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی از مهر 1400 تا خرداد 1401 بر روی 100 نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک پوست و مو بیمارستان علامه بهلول در دو گروه 50 نفره مورد و شاهد با سن کمتر از 40 سال انجام شد. افراد از نظر سن و جنس همسان سازی شدند. بیماران مبتلابه آلوپسی براساس تشخیص پزشک معالج به سه دسته خفیف، متوسط و شدید طبقه بندی شدند. ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه گیری شد. یافته ها: در هر گروه 37 نفر مرد و 13 نفر زن حضور داشت هرچند نتایج به دست آمده نشان دهنده بالاتر بودن ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معناداری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید یافت نشد (66/0P=). همچنین بین میزان ضخامت اینتیما مدیا شریان کاروتید و مدت ابتلابه آلوپسی ارتباط آماری وجود داشت (03/0P=). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین میزان ضخامت اینتیما مدیا شریان کاروتید و مدت ابتلابه آلوپسی، می توان گفت ارتباط احتمالی بین آلوپسی و آترواسکلروز وجود دارد اما جهت اثبات نیاز به انجام مطالعات با حجم نمونه بیشتر می باشد.